توسعه فناوری خنثی سازی کرایوژنیک

فناوری خنثی سازی کرایوژنیک برای اولین بار در دهه 50 اختراع شد. در فرآیند توسعه defiashingmachines کرایوژنیک ، سه دوره مهم را پشت سر گذاشته است. در این مقاله دنبال کنید تا درک کلی کسب کنید.

(1) اولین دستگاه خنثی سازی کرایوژنیک

از طبل یخ زده به عنوان ظرف کار برای لبه های یخ زده استفاده می شود و یخ خشک در ابتدا به عنوان مبرد انتخاب می شود. قطعاتی که باید تعمیر شوند ، در طبل بارگیری می شوند ، احتمالاً با افزودن برخی از رسانه های کار متضاد. دمای داخل طبل کنترل می شود تا به وضعیتی برسد که لبه ها شکننده باشند در حالی که خود محصول بی تأثیر باقی می ماند. برای رسیدن به این هدف ، ضخامت لبه ها باید 0.15 میلی متر پوند باشد. طبل جزء اصلی تجهیزات است و از نظر شکل هشت ضلعی است. نکته اصلی کنترل نقطه تأثیر رسانه های خارج شده است و اجازه می دهد تا یک گردش نورد به طور مکرر اتفاق بیفتد.

طبل در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخد ​​و پس از یک دوره زمانی ، لبه های فلش شکننده می شوند و روند لبه به پایان می رسد. نقص لبه های یخ زده نسل اول ، لبه های ناقص ، به ویژه لبه های فلاش باقیمانده در انتهای خط فراق است. این امر به دلیل طراحی قالب ناکافی یا ضخامت بیش از حد لایه لاستیکی در خط فراق (بیشتر از 0.2 میلی متر) ایجاد می شود.

（2） دومین دستگاه خنثی سازی کرایوژنیک

دومین دستگاه خنثی سازی کرایوژنیک بر اساس نسل اول سه پیشرفت انجام داده است. ابتدا مبرد به نیتروژن مایع تغییر می یابد. یخ خشک ، با یک نقطه تصعبی از -78.5 درجه سانتیگراد ، برای برخی از لاستیک های شکننده با دمای پایین مانند لاستیک سیلیکون مناسب نیست. نیتروژن مایع ، با نقطه جوش -195.8 درجه سانتیگراد ، برای انواع لاستیک مناسب است. دوم ، پیشرفت هایی در ظرفی انجام شده است که قطعات را برای بریدن نگه می دارد. از یک طبل چرخان به یک کمربند نقاله به شکل فرورفتگی به عنوان حامل تغییر می کند. این امر به قطعات اجازه می دهد تا در شیار ریزش کنند و به طور قابل توجهی وقوع لکه های مرده را کاهش می دهد. این نه تنها باعث افزایش کارآیی می شود بلکه دقت لبه را نیز افزایش می دهد. سوم ، به جای تکیه فقط به برخورد بین قطعات برای از بین بردن لبه های فلاش ، رسانه های انفجاری ریز دانه معرفی می شوند. گلوله های پلاستیکی فلزی یا سخت با اندازه ذرات 0.5 ~ 2 میلی متر در سطح قطعات با سرعت خطی 2555 متر در ثانیه شلیک می شوند و یک نیروی ضربه قابل توجهی ایجاد می کنند. این پیشرفت زمان چرخه را به شدت کوتاه می کند.

（3） سومین دستگاه خنثی سازی کرایوژنیک

سومین دستگاه خنثی سازی کرایوژنیک پیشرفتی است که بر اساس نسل دوم است. ظرف برای برش قطعات به یک سبد قطعات با دیوارهای سوراخ دار تغییر می یابد. این سوراخ ها دیواره های سبد را با قطر حدود 5 میلی متر (بزرگتر از قطر پرتابه ها) می پوشانند تا امکان پذیرش پرتابه ها از سوراخ ها به آرامی عبور کرده و برای استفاده مجدد به بالای تجهیزات برگردد. این نه تنها ظرفیت مؤثر ظرف را گسترش می دهد بلکه حجم ذخیره سازی رسانه ضربه (پرتابه ها) را نیز کاهش می دهد. سبد قطعات به صورت عمودی در دستگاه پیرایش قرار نمی گیرد ، بلکه تمایل خاصی دارد (40 ° 60 درجه). این زاویه تمایل باعث می شود که سبد در طی فرآیند لبه به دلیل ترکیب دو نیرو ، به شدت تلنگر شود: یکی نیروی چرخشی است که توسط خود سبد تأمین می شود و دیگری نیروی گریز از مرکز ایجاد شده توسط ضربه پرتابه است. هنگامی که این دو نیرو با هم ترکیب می شوند ، یک حرکت همه جانبه 360 درجه رخ می دهد و به قطعات اجازه می دهد تا لبه های فلاش را به طور یکنواخت و کاملاً از همه جهات از بین ببرند.