توسعه فناوری فلاشینگ کرایوژنیک

فن آوری انجماد برودتی اولین بار در دهه 1950 اختراع شد.در فرآیند توسعه ماشین‌های ضدافسرد برودتی، سه دوره مهم را پشت سر گذاشته است.برای به دست آوردن درک کلی، این مقاله را دنبال کنید.

(1) اولین دستگاه فلاش کرایوژنیک

درام منجمد به عنوان ظرف کار برای لبه های یخ زده استفاده می شود و یخ خشک در ابتدا به عنوان مبرد انتخاب می شود.قطعاتی که قرار است تعمیر شوند، احتمالاً با افزودن برخی رسانه های کاری متناقض، در درام بارگذاری می شوند.دمای داخل درام کنترل می شود تا به حالتی برسد که لبه ها شکننده باشند در حالی که خود محصول بدون تأثیر باقی می ماند.برای دستیابی به این هدف، ضخامت لبه ها باید ≤0.15mm باشد.درام جزء اصلی تجهیزات است و به شکل هشت ضلعی است.نکته کلیدی این است که نقطه ضربه محیط بیرون زده را کنترل کنید و اجازه دهید گردش چرخشی به طور مکرر اتفاق بیفتد.

درام در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخد ​​تا غلت بخورد و پس از مدتی لبه های فلاش شکننده می شوند و فرآیند لبه زدن به پایان می رسد.عیب لبه‌های منجمد نسل اول، لبه‌های ناقص است، مخصوصاً لبه‌های فلاش باقی‌مانده در انتهای خط جداسازی.این به دلیل طراحی نامناسب قالب یا ضخامت بیش از حد لایه لاستیکی در خط جداسازی (بیشتر از 0.2 میلی متر) است.

（2）دومین دستگاه فلاش کرایوژنیک

دستگاه فلاش کرایوژنیک دوم بر اساس نسل اول سه پیشرفت را انجام داده است.ابتدا مبرد به نیتروژن مایع تبدیل می شود.یخ خشک، با نقطه تصعید 78.5- درجه سانتیگراد، برای برخی از لاستیک های شکننده با دمای پایین، مانند لاستیک سیلیکونی، مناسب نیست.نیتروژن مایع با نقطه جوش 195.8- درجه سانتی گراد برای انواع لاستیک مناسب است.دوم، بهبودهایی در محفظه‌ای که قطعاتی را که قرار است برش داده می‌شوند، نگه می‌دارد، انجام شده است.به عنوان حامل از یک درام چرخان به یک تسمه نقاله به شکل فرورفته تبدیل می شود.این به قطعات اجازه می دهد تا در شیار غلت بزنند و به طور قابل توجهی از بروز نقاط مرده کاسته شود.این نه تنها کارایی را بهبود می بخشد، بلکه دقت لبه را نیز افزایش می دهد.سوم، به جای تکیه صرفاً بر برخورد بین قطعات برای حذف لبه های فلاش، رسانه انفجاری ریز دانه معرفی شده است.گلوله های فلزی یا پلاستیکی سخت با اندازه ذرات 0.5 تا 2 میلی متر با سرعت خطی 2555 متر بر ثانیه به سطح قطعات شلیک می شوند و نیروی ضربه قابل توجهی ایجاد می کنند.این بهبود زمان چرخه را تا حد زیادی کوتاه می کند.

（3）سومین دستگاه فلاش کرایوژنیک

سومین دستگاه فلاش کرایوژنیک یک پیشرفت بر اساس نسل دوم است.محفظه قطعاتی که قرار است برش داده شوند به سبد قطعات با دیواره های سوراخ دار تبدیل می شود.این سوراخ‌ها دیواره‌های سبد را با قطری در حدود 5 میلی‌متر (بزرگ‌تر از قطر پرتابه‌ها) می‌پوشانند تا پرتابه‌ها به آرامی از سوراخ‌ها عبور کرده و برای استفاده مجدد به بالای تجهیزات بیفتند.این نه تنها ظرفیت موثر ظرف را افزایش می دهد بلکه حجم ذخیره سازی رسانه ضربه (پرتابه) را نیز کاهش می دهد.این زاویه شیب باعث می‌شود که سبد در طول فرآیند لبه‌زنی به‌دلیل ترکیب دو نیرو به شدت بچرخد: یکی نیروی چرخشی است که توسط خود سبد غلت می‌خورد و دیگری نیروی گریز از مرکز ناشی از برخورد پرتابه است.هنگامی که این دو نیرو با هم ترکیب می شوند، یک حرکت همه جهته 360 درجه رخ می دهد که به قطعات اجازه می دهد لبه های فلاش را به طور یکنواخت و به طور کامل در همه جهات حذف کنند.